Μια μορφή να κάνει την εμφάνιση της, με περιέργια στα μάτια τεντωμένα, το ένα χέρι της στην πόρτα και το κεφάλι της δειλά δειλά κατά εσένα στρέφει, για να σε δεί το ξέρει, χωρίς εσύ σε θέση να σαι να γνωρίσεις, αύριο φεύγεις.

Καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι όπως φαντάζουν.

Στα νου σου έχεις την εμπειρία σας ολάκερη, μια σκέψη, ένα τσιγάρο ακόμα, και ένα τζιν με τονικ.

Οι φλέβες σου στα χέρια, ορμητικά ποτάμια ζωγραφίζουν, τα μάτια σου κρατούν παιδιών συνήθεια, στο στόμα το ποτήρι φέρνεις.

Σαν κάτι να δες, πως μαζί χορεύατε κατω από ήλιο καλοκαιρινό, οι απότομοι γκρεμνοί κι η παραλία κι εκέινο το χαμόγελο, το ηλιοκαμμένο δέρμα, ουρανός και θάλασσα ένα.

Στο πρώτο ραντεβού σας τα βλέμματα ανύσηχα ζητούσαν το ένα τ’ άλλο, κι όταν σμίγαν, αυτά απομακρυνόταν.

Και στο ταξίδι σας σαν σχήμα του απείρου, έργο ζωής, θαμπώθηκες από εκείνο, αιώνιο είναι.

Η πρώτη επικοινωνία, που γέννησε τη φλόγα, και τα πράγματα να συνηγορούν για τα δικά σας θέλω.

Τα χρώματα παιχνίδια παίζουν αρμονίας, οξύτητα στο βλέμμα, σ’ εγρήγορση η αντίληψη, οι αισθήσεις, ακούραστοι εργάτες , συνάισθημα γιομούν τα σωθικά σου.

Γυρνάς κατά την πόρτα ανύσηχος γοργά, σαν κάποιος νιώθεις σε κοιτά, λες να ναι αυτή ?

Κανένας.

Έρως -

ο ανεξερεύνητος εαυτός σου
η Αλήθεια σου στο βλέμμα της
η ελευθερία στο χαμογελό σου
η δίψα για τη γνώση της Κατανόησης και η διαδικασία προς αυτήν
η όρεξη για τίποτα να φαντάζει δημιουργία
η αγνότερη μορφή του φόβου για το άγνωστο
κάθε μια σκιά και μια έκπληξη
τα λογικα που γίνονται παράλογα, ίσως να ήταν πρώτα έτσι.

O δαίμονας του χαρακτήρα σου
το δαιμόνιο του χαρακτήρα σου
η αναρχία των συναισθημάτων σου να καθρεφτίζεται στην καθημερινότητα σου
η ορμή για ελευθερία να πνίγεται από το πάθος σου
ο φαινομενικός περιορισμός
Οι γύρω σου. Να μην υπήρχαν.
Το Εγώ σου. Να ήταν διαλλακτικό.
Η ανυπομονησία ,
μέχρι να χαθεί η έννοια της.

--------------------------------------

κοιτα που έρχεται η ώρα...

ξέρεις ότι και πάλι ίσως είναι από αυτές τις φορές,

που χωρίς πολύ σιγουριά, βλέπεις το μέλλον θαμπά για λίγο,

και το κάνεις δικό σου,

να ξέρεις ότι τότε θα γίνει δικό σου μονάχα αν αυτό μέσα σου κρύβεται,

όταν αυτό καθάριο είναι, όταν αυτή είναι η αλήθεια σου, η ολόδική σου αλήθεια.



------------------------------

| Παξοί - Αντίπαξοι |

-----------------------------

Για μια στιγμή αυτή την έκφράση,
θα θελα στο νού μου να καλέσω,
να μου θυμίσει την ομορφιά που μπορούν να χουν οι μνήμες.

Για μια στιγμή το χαμόγελο αυτό,
τα μάτια μου κλειστά θα ζωγραφίσουν,
να μου θυμίσει η χαρά την ίδια της την καλοσύνη.

-------------------------------

Για κάθε δικαιολογημένη στενοχώρια

και για κάθε δίκαιο δάκρυ

οφείλεις να γνωρίζεις το αύριο.

-----------------------------

Augustin Rodin ' |The Thinker|'

-------------------------------

When it comes to practice,

you see the ugly face of theory.

--------------------------------

σαν αυτών τ αστείο βλέμμα..

Για να κοιτά κανείς τα μάτια του ανθρώπου που το εγώ του κρύβουν,
τι να σημαίνει άλλο τούτο ,
από της αντικειμενικότητας εκείνο τον σκοπό να αποκλίνουν,
όλες οι μορφές αυτών, των στόχων,
που το βλέμμα τους καθάριο οφείλει να 'ναι.

Να μην αφήσεις ποτέ το βλέμμα σου,
ούτε λεπτό να πάει χαμένο.

Και αν τύχει και θυσιαστεί αυτό,
για μια στιγμή μονάχα,
την ψυχή σου έτοιμη να έχεις,
μια μαχαιριά ακόμα εκείνη να υποστεί, να την αντέξει,
να το γνωρίζεις πως μπορεί εκείνη,
αυτό να ξέρεις,
άνθρωπε,
για ποιού το εγώ αυτό να υποφέρεις,πρέπει?
Μονάχα μια στιγμή οφείλεις?
Ποτέ αυτό να μην το πράξεις,
στο βλέμμα εκείνου του ανθρώπου που αυτό ζητά,
την πορτά της ψυχής σου πάντα κλειστή να έχεις.
-------------------

σαν τι..

Φορές γεμίζει το βλέμμα του ανθρώπου δάκρυ ομορφιάς
,πάντοτε να ναι έτσι τούτο,
μα και φορές στιγμών δύσκολων αυτό ξεσπά σε τέτοια πόνου
,μα με την ομορφιά να λείπει.
Άνθρωπε γέλα.
Να σκεφτείς στη στιγμή εκείνη ως ων του μέλλοντος,
που με χαμόγελο μονάχα,
μονάχα με χαμόγελο φτωχέ,
να δεις το τώρα σου.
Γιατί μονάχα ο Λόγος ένας είναι, εκείνος,
που εύκολα μπορεί να σου γεννήσει δίψα για πράματα καθάρια,
και να σου δώσει το φώς της κα8αρής πια νίκης.
Ομορφιά,χα, ομορφιά και γλυκήτητα Μικρέ.
Ομορφιά και γλυκήτητα αγνή, να ναι πάντα έτσι, να ναι.

Καλυτερα απο ποτε για καθε αυριο

Αν

ποτέ αφεθείς για καιρό στη γλυκή καθημερινότητα,
το αντίτιμο που θα πληρώνεις θα είναι δυσβάσταχτο για τη συνείδηση.
Λέξεις για την ομορφιά και την εξυπνάδα,βλέμματα,
καταστρεπτικού εγωισμού ανάπτυγμα.
Ο νους χάνεται κι εκείνος σε αυτά, σε κοιτά από το βάθος,
σκοτεινά κι αστείο βλέμμα έχει.
Όταν τα έχεις όλα δεν έχεις τίποτα.
Κι επιθυμείς να έχεις τίποτα με θράσσος που δε σε τιμά,
με γνώση που δεν αμφιβάλλει,
μα λυπάται.

Νέμμα

Πρόβαλε το νου στο βλέμμα.
Κάνε τον εικόνα,
πολέμα κι αμύνσου με αυτό,
γλυκύτατη ευμορφία.
Μίσησε δυνατέ και φοβού τον αδύνατε,
υποτίμησε και ζήλευε,
χωρίς όμως ποτέ το νέμμα τουτο.

Ψ

‘Αν Βουβα Ζωγράφισες, Ήλιους Ιαχών Λόγων Ξακουστών, Όμορφους Ρώτα Υάκινθους, Φανταχτερών Χωριών Ωραίων.’

Για σένα άνθρωπε
Που τώρα τον δρόμο λες πως βλέπεις,
Δακρύζεις γνωρίζοντας το τώρα , το αύριο
Και το παρελθόν που όπως θέλεις ήταν,
Το τι θέλεις λες ότι γνωρίζεις άνθρωπε,
Το τι προσμένεις επιμένεις,
Το γιατί δακρύζεις υπομένεις,
Άνθρωπε,
Δακρύζοντας γνωρίζεις.

Για σένα άνθρωπε
Θρασύ και στη ζωή
Στον εαυτό σου μοναχικέ,
Χαμογέλα,
Χαμογέλα σε σένα άνθρωπε,
Με δίκαιο δάκρυ να χαμογελάς σου αξίζει,
Με βλέμμα γνώσης, με χαμόγελο εμπιστοσύνης,
Με δάκρυ δύναμης
Να χαμογελάς σου αξίζει.

Για σένα άνθρωπε
Που του μίσους την οργή και την αγάπη,
Τις μορφές τους λες πως νιώθεις,
Για σένα άνθρωπε
Που αισθάνεσαι ό,τι γνωρίζεις,
Εκεί που τη συμμετρικότητα ορίζεις
Τον πλούτο της γνώσης της,
Την ομορφιά και την ασχήμια της,
Τη γλύκα και την πίκρα της.
Σε σένα άνθρωπε
Τις φορές που κι ένα δάκρυ λύτρωση είναι
Και που κι ο καημός τότε δεν πονά,
να κλάψεις, την ψυχή σου να γνωρίσεις
μιας κι όταν κλαίς με τα μάτια βουρκωμένα σε κοιτά.